Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Η δύναμη της καθιστικής διαμαρτυρίας

Η εμφάνιση νοημοσύνης στον όχλο είναι ένα δώρο προς όφελος της κοινωνίας. Ζούμε σε μέρες μεγάλων αλλαγών, ο κόσμος αλλάζει σε όλους τους τομείς και ο ανθρωπισμός περνάει κρίση. Οι κοινωνίες θέλουν να αντιδράσουν όμως νιώθουν το βήμα αυτό μεγαλύτερο από τον ίδιο τους το δρασκέλισμα, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Παγιδευμένοι στην προπαγάνδα υπομένουμε το δύσκολο και το κάνουμε συνήθεια, ξεχνώντας την αληθινή ουσία της ύπαρξής μας. Την ενέργειά μας για αλλαγή την σπαταλάμε χωρίς σκέψη σε όχι σημαντικές δράσεις. Εκτελούμε το χρέος προς τον εαυτό μας με σύντομες αντιδράσεις εκτόνωσης και μετά κολυμπάμε αμέριμνοι προς το ρεύμα.

Όσες καρδιές παραμένουν ζεστές κόντρα στη ψυχρότητα των κοινωνιών πόλης πνίγονται με τη σύγχρονη αδιαφορία, με την άσχημη υποκρισία. Θέλουν και προσπαθούν να ανατρέψουν την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα και έστω να ζήσουν χωρίς ανασφάλεια το σήμερα. Πως μπορούμε όμως να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας; Κατά τη γνώμη μου όχι με πορείες που στην πλειοψηφία τους εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα και μικροσκοπιμότητες. Πορείες που καταλήγουν να διαλύονται γιατί 3 άτομα πέταξαν μολότοφ, από τα οποία τα 2 ίσως είναι και αστυνομικοί. Οι πορείες των τελευταίων μηνών δεν έχουν αποδώσει απολύτως τίποτα και ούτε θα αποδώσουν αν γίνονται με αυτό τον τρόπο. Το "ΠΑΜΕ" είναι μία περίπτωση κατά τη γνώμη μου μη ουσιαστικής διαμαρτυρίας. Οι συμμετέχοντες σε αυτό πάντα αποτελούν ξεχωριστό κομμάτι και ποτέ δεν παραμένουν στο χώρο (πχ Σύνταγμα), αλλά περνάνε και φεύγουν. Δηλαδή ΠΑΜΕ και ΦΕΥΓΟΥΜΕ. Η πορεία είναι μια έκφραση διαμαρτυρίας, όμως αυτό δεν είναι αρκετό και μια αλλαγή χρειάζεται διαμαρτυρόμενους που πάνε για να μείνουν μέχρι να δικαιωθούν και όχι να περπατήσουν δίπλα στο άδειο κτήριο της βουλής και να αποχωρήσουν για καφέ ή για τη συνέχεια των καθημερινών τους προβλημάτων. Αυτό που δεν έχει δοκιμάσει ακόμα η ελληνική κοινωνία είναι τη δύναμη της καθιστικής διαμαρτυρίας. Και αυτό δεν έχει συμβεί γιατί προϋποθέτει πολίτες αποφασισμένους να περάσουν μέρες ή και βδομάδες για την πίστη σε ένα ιδανικό. Το τελικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας ενέργειας μπορεί να έχει άμεσες συνέπειες στις εξελίξεις.

Ο τρόπος που σπάζονται οι πορείες από νωρίς είναι ακριβώς για τη μη συνέχιση ακόμα και μιας ειρηνικής πορείας. Η καθιστική διαμαρτυρία όμως είναι και ειρηνική και μπορεί να έχει και καταλυτική δύναμη με την παράλυση του κέντρου. Με εκατοντάδες μακάρι χιλιάδες, διαδηλωτές καθιστούς αποφασισμένους να παραμείνουν εκεί μέχρι να υπάρξει άμεσο αποτέλεσμα των αιτημάτων τους θα είναι δύσκολο από τις ομάδες καταστολής να επέμβουν. Καθόλου απίθανο δεν είναι να χρησιμοποιηθούν αθέμιτα μέσα για τη διάσπαση των διαμαρτυρομένων σε μια τέτοια κατάσταση. Η σημερινή κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι προκειμένου να κάνει αυτό που θέλει, παρακάμπτει κάθε είδους ηθική. Πχ διαγραφή όσων βουλευτών της δε ψήφισαν το μνημόνιο.

Καθιστικές διαμαρτυρίες συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε χώρες όπως η Συρία και έχουν συμβεί πολλές και στο παρελθόν, με τους διαδηλωτές να επιστρατεύουν σκηνές και να μην αποχωρούν από το χώρο χωρίς πραγματοποίηση των αιτημάτων τους. Καμία σχέση βέβαια η ελληνική περίπτωση με τη Συρία ή τις αραβικές χώρες, όμως οι λόγοι που μας σπρώχνουν προς μια τέτοια μορφή διαμαρτυρίας είναι σοβαροί και σημαντικοί. Η ελληνική νεολαία βρίσκεται αντιμέτωπη με μία κατάσταση που δεν της αξίζει και δεν την έχει δημιουργήσει η ίδια. Πληρώνει τις αμαρτίες γονέων και παρόλα όσα συμβαίνουν η ελληνική οικογένεια δεν πτοείται από την κακή της νοοτροπία. Η απαγκίστρωση από τον δικομματισμό συμβαίνει, αλλά αρκετά αργά και η καλλιεργούμενη ανασφάλεια οδηγεί το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου στην απραξία. Η κυβέρνηση νομίζει πως με δράσεις όπως η χορήγηση ευρωπαϊκής κάρτας νέων, είναι κινήσεις που μπορούν να κατευνάσουν το θυμό. Η ουσία καταλήγει συνουσία, και οι σοσιαλιστές παίζουν το βιολί τους ξύνοντας με τρόπο πανικόβλητο τις χορδές.

Πρέπει να υπάρξει θέληση και συσπείρωση για το κοινό γενικό καλό. Δε χρειάζεται να βαριόμαστε για τη διεκδίκηση του μέλλοντος μας. Είναι το δικό μας μέλλον. Κάποιοι πόνεσαν για μια ιδέα, για την ιδέα της ελευθερίας. Εμείς σήμερα με την αδιαφορίας μας σκοτώνουμε για δεύτερη φορά αυτούς τους κάποιους. Ας δοκιμάσουμε την καθιστική διαμαρτυρία.



6 σχόλια:

  1. Όπως εσύ και εγώ, πιστεύω πολλοί, συμμερίζονται αυτή την άποψη. Για να περάσουμε απο την διαπίστωση, στην ενέργεια, πως πιστεύεις μπορούμε να διοργανώσουμε αυτή τη διαμαρτηρία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βρισκόμενος σε πορείες νομίζω πως αυθόρμητα θα πρέπει να υπάρχουν πολλοί που να προτρέψουν τους διπλανούς τους να καθίσουν κάτω. Σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι γίνεται. Μετά το τέλος της πορείας η αστυνομία πάντα δημιουργεί καταστάσεις για να διαλύσει τον κόσμο. Πρέπει από την αρχή αυθόρμητα όλοι από όπου και αν προέρχονται να κα΄τσουν κάτω και να έχουν πάει με διάθεση να μείνουν, χωρίς να σκέφτονται τις υποχρεώσεις τους. Γι'αυτό και οι νέοι που έχουν και το χρόνο πρέπει να είναι εκεί και να προσπαθήσουν. Το κλίμα των συγκεντρώσεων έχει μια δυναμική που μπορεί να οδηγήσει σε απρόσμενες καταστάσεις ή σε τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ωραιο σκεπτικο αλλα...εστω οτι γινεται μια τετοια διαμαρτυρια με τι αιτηματα θα γινει???μηπως εκλογες??για να αλαξει η κατασταση στην ελλαδα πρεπει να περασει η διακυβερνηση της χωρας σε αλλα χερια..υπαρχει ομως κομμα με τις απαραιτητες δημοκρατικες εσωτερικες διαδικασιες ετσι ωστε να εχουμε και εμεις φωνη??και δε θα ακολουθουμε απλα τις εντολες ενος και οποιος διαφωνει απλα θα διαγραφεται..ενα κομμα στο οποιο η βαση του (εμεις δλδ) θα εχει δυνατη φωνη και θα εχει αμεση συμμετοχη στις πολιτικες εξελιξεις και δε θα ειναι απλως θεατες.αν δε φιγουν τα τζακια απο τη πολιτη σκηνη της χωρας δε θα αλλαξει τιποτα. το πολυ πολυ να γινει ενα μπαμ να υπαρξει μια σχετικη αναμπουμπουλα για καποιο καιρο που μετα και με τη βοηθεια των μ.μ.ε θα κοπασουν θα γυρισουμε στη προτερα κατασταση θα τρωμε διαφορετικη ποιλιλια κουτοχορτο και θα μεινουμε με την εντυπωση πωσ καναμε και επανασταση.με λιγα λογια θελω να πω πωσ ειμαστε αναγκασμενοι να ωλεπουμε πιο μακρια και να θετουμε ακομα πιο υψηλους στοχους αν θελουμε να κερδισουμε κατι ουσιαστικο.δεν αρκει μονο να θελουμε να αλλαξουμε το συστημα αλλα πρεπει να ξερουμε και σε τι θελουμε να το αλλαξουμε και φυσικα να το επιδιωξουμε αποφασιστικα διχως υποχωρησεις ετσι ωστε να φταξιουμε και ενα καλλητερο μελλον και για τις επομενες γενιες, και οχι σαν αυτο που μασ παρεδωσαν οι παλαιοτεροι στο οποιο πρεπει να φιλαμε κατουρημενες ποδιες για να εξασφαλισουμε τα προς το ζην(μετα βιας γιατι 600 ευρο μισθος...)
    Ronnie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ronnie, εκφράζεις κάτι που ακούω γύρω μου το τελευταίο διάστημα και η συνέχειά του είναι "Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να βγαίνουμε στο δρόμο και να διεκδικούμε αφού δεν ξέρουμε τι θέλουμε" (!).

    Όπως λες, θέλουμε κάτι καλύτερο για τις επόμενες γενιές, όχι όπως αυτά που μας αφήνουν. Αλλά τι;;

    Η καθιστική διαμαρτυρία μπορεί να έχει αποτελέσματα, ειδικά εάν δεν είναι ΠΑΜΕ και ΦΕΥΓΟΥΜΕ. Η ανησυχία μου όμως είναι η εξής :

    Την ώρα την καθιστικής διαμαρτυρίας και όταν έχεις γύρω σου τόσους ανθρώπους που συνειδητά έχουν επιλέξει να μείνουν για όσο πάει, καλό θα ήταν να πιάναμε τον/ην διπλανό/ή και να συζητάμε, να ρωτάμε, να επεξεργαζόμαστε τι, πως, που, γιατί. Εγώ προσωπικά δεν χάνω ευκαιρία και πάντοντε προτείνω να το συνεχίζουν. Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα όμως. Είμαι 19 χρονών και είμαι και κορίτσι. Όσο πιο εκλεπτυσμένα και αν μιλήσω, όσο τεκμηριωμένες και αν είναι οι απόψεις μου, πέφτουν είτε σε τοίχο, είτε σε : "Ε, δεν ξέρεις, είσαι πολύ μικρή, δεν καταλαβαίνεις".

    Συμφωνώ, δεν έχω 20 χρόνια εμπειρίας από αντίσταση στην πλάτη αλλά ξέρεις κάτι; Δεν σκοπεύω να έχω!

    Δεν θα βρούμε αυτό που θέλουμε με το να απαγγέλουμε την εμπειρία και τα γεγονότα περασμένων ετών. Δεν θα βρούμε αυτό που θέλουμε έχοντας κόντρα μεταξύ μας και υπεροψία.

    Κάθε άνθρωπος έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις.
    Όλοι μας, ανεξαρτήτου διαφορών, ζητούμε απλώς να ζήσουμε. Να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.

    Θα τα πούμε στον δρόμο.

    Λ.

    ΥΓ : Κάπου άκουσα μια ατάκα "Μην νομίζεις ότι καταφέρνουμε κάτι με το μπαμ. Οι ίδιοι θα είναι πάνω, απλώς με άλλο όνομα."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αγαπητη αμωνυμη:Pμη μου βαζεις στο στομα λογια που δεν ειπα.σε καμμια περιπτςση η παθητικη σταση δεν αποτελει λυση για κανενα προβλημα. αυτο που ειπα ειναι να κοιταμε λιγο πιο μακρια και να θετουμε στοχους και να δωσω κι εγω μια προσωπικη ιδεα για το τη θα θεωρουσα ενα λογικο, λειτουργικο και εφικτο στοχο.την απαθεια τη βιωσαμε στις ευροεκλογες. η μεγαλητερη αποχη που εγινε ποτε. βγαινανε και οι αγαπητοι μας δημοσιογραφοι στα καναλια και λεγανε "σαφες μυνημα προς τους πολιτικους της ευρωπαικης ενωσης απο ολους τους λαους της ευρωπης" τα αποτελεσματα τα ειδαμε... απο τοτε μας εχουν μαμησει κανονικα ειδικα εμας τους ελληνες. μια διαμαρτυρια χωρις σαφεις και εφικτους στοχους θα εχει την καταληξη της ισπανιας. βγηκε το μεγαλο κομμα της αντιπολιτευσης το οποιο να μου το θυμηθεις θα ακολουθησει την πολιτικη της προηγουμενης κυβερνησης. αλλαξε ο μανωλιος κι εβαλε τα ρουχα του αλλιως.παρεπιπτοντως δεν ειμαι τοσο μεγαλος οσο νομιζεις ουτε εγω εχω 20 χρονια αντιστασης στη πλατη μου.οσο για το οτι σε αγνοουνε λεγοντας σου πως εισαι μικρη πολυ φοβαμαι πως καλα θα κανεις να το συνιθισεις γιατι τωρα εισαι μικρη μετα θα εισαι αριστερη, μετα γραφικη κ.ο.κ δικαιολογιες πολλες...αυτοι οι ανθρωποι που σου λενε πως εισαι μικρη ειναι και το μεγαλυτερο μας προβλημα.σκουριασμενα μυαλα τα οποια δεν αντεχουν καν την ιδεα της αλλαγης νομιζουν και υποστηριζουν πως δεν υπαρχει λυση απο αυτη που προτεινει ο μεγας ευεργετης μας (jefry).το χειροτερο που εχω ακουσει εγω ειναι πως επειδη υποστιριζω ενα απο τα μικρα κομματα, πως δεν εχουμε φωνη.και το βρισκω πολυ λογικο μιας που σε ενα δελτιο 1 ωρας εχεις 30 λεπτα γιωργο 25 αντωνη και μερικα δευτερολεπτα τα μικρα κομματα, εμ πως να χεις φωνη μετα γινεται??
    Σε καμμια περιπτωση παντως δε πρεπει να σταματησεις να μιλας.οι ανθρωποι που θα σε καταλαβουν μπορει να ειναι λιγοι αλλα θα δεις πως πραγματικα αξιζουν.
    κι ενα παραπονο δε σχλιασες τους στοχους που εθεσα εγω, που ηταν και ο σκοπος μου να δωσω μια ιδεα, ενα πιθανο στοχο..

    Ronnie.

    ΑπάντησηΔιαγραφή