Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2021

Σκέψεις και συναισθήματα

Υπήρχαν μέρες που οι καρδιές έκαιγαν και η φλόγα μύριζε ζωή. Αυτά που περίτεχνα ήθελα να βγάλω από μέσα μου, ήταν κρυμμένα στις καρδιές πολλών. 

Το Δυνατό Μυρμήγκι ήταν τα όνειρα που σε υπόγειες πόλεις ψάχνουν να βρουν μια διαδρομή προς το φως.

Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

Αλήθειες

Μέσα στο πλήθος παίζω τον ρόλο μου.

Οι σκέψεις μου κρατάνε δέσμιες τις αλήθειες. Είναι μαχαίρια που πληγώνουν και μπορούν να κάνουν κακό και σε εμένα. Ο λόγος μου όσο περνάει ο χρόνος γίνεται απλός, κατάλαβα τι ύπουλο παιχνίδι παίζουν οι μπερδεμένες λέξεις. Τις μπερδεμένες λέξεις γεννούν οι σκέψεις που φυλάνε την αλήθεια σιωπηλή. Τι θα τις κάνω τις αλήθειες μου που έχω δεμένες με χίλιες αλυσίδες;

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

ΟΧΙ

Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που η Ελλάδα κατρακύλησε στον κατήφορο της λιτότητας. Η μιζέρια έγινε συνώνυμο της ελληνικής καθημερινότητας. Δεν θα αριθμήσω τις αλλαγές που έφερε η επιβολή όλων αυτών των στοχευμένων μέτρων. Δεν θα θυμίσω ποιους ευνόησε, ούτε ποιους έστειλε εκτός συνόρων σε αναζήτηση των ονείρων τους.

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Το τίμημα

Αλλαγές. Μία κοινή πορεία. Πεπερασμένος χρόνος. Πολλές μικρές ατομικές αποφάσεις. Όσα οραματιζόμαστε καθημερινά. Συναντιούνται και εκρήγνυνται σε αυτό που λέμε παρόν.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Πίσω από την σιωπή

Το ρολόι δεν έπαψε να μετράει δευτερόλεπτα. Τα ίχνη βαφόντουσαν σαν παρελθόν, τα κοιτούσα και χανόμουν σε ένα πέπλο ακαθόριστο και αβάφτιστο ακόμα. Προσπαθούσα να κρατηθώ στις σκέψεις μου και να χαράξω το δέντρο της ζωής με μια γραμμή που θα φωνάζει είμαι εδώ. Μα οι χαρακιές μου τη σημασία έχουν έτσι μόνες. Η ζωή ήταν εκεί πριν από μένα. Βρέθηκα ο ίδιος στο ρόλο του δέντρου, ανήμπορος να περπατήσω εκεί που βλέπουν τα μάτια μου, αφέθηκα να με χαράζουν λογής χέρια, χαρακιές χωρίς νόημα. Σημάδια κραυγής. Φόβος εκδηλωμένος σε ένα φθαρτό κορμό. 

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Ανθρώπινο

Μεσάνυχτα. Σκέψεις βιαστικές παίρνουν τον δρόμο του ονείρου, να μπουν σε σειρά, να ξυπνήσουν ίσως λίγο πιο αληθινές. Παίζουν ακόμα οι φάλτσες μελωδίες του τρένου στο μυαλό μου, κάθε στάση και μια από αυτές. Δε με ενοχλούν. Πιο φάλτσοι είναι οι λόγοι οι καλογραμμένοι που διαβάζονται φωναχτά σχεδόν από ζόμπι της πολιτικής, της αγοράς, της άτιμης της κοινωνίας.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Φερνάντο Πεσσόα – Το Καπνοπωλείο (Tabacaria)


ΤΟ ΚΑΠΝΟΠΩΛΕΙΟ

Δεν είμαι τίποτα.
Ποτέ δεν θα’ μαι τίποτα.
Δεν μπορώ να θέλω να’ μαι τίποτα.
Πέρα απ’ αυτό, έχω μέσα μου τα όνειρα του κόσμου όλου.

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Μικρή η ζωή για κακή μουσική

Πάντα η μουσική ήταν σύμμαχός μου. Έβαζε φτερά στη φαντασία μου, νοηματοδοτούσε τη ζωή μου, μπορούσε να κάνει όμορφη μια ασπρόμαυρη μέρα. Κάτι για το πρωί, κάτι για ένα χαμόγελο, μια δύσκολη στιγμή, μια κενή ώρα, μια ανάμνηση που πασχίζει να ξαναζωντανέψει, μια ευχή που παραμένει ευχή. Πως ένα τραγούδι μπορεί να σε ταξιδέψει εκεί που οι λέξεις σιωπούν. Και πως σιωπώ όταν ακούω μια μελωδία φτιαγμένη από εμπειρίες και συναισθήματα πιο δυνατά και από τους χτύπους μιας καρδιάς που θέλει να ζήσει. 

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Σκέψεις επίκαιρες

Abbas Kiarostami - Roads
Η ροή των θεμάτων στο Δυνατό Μυρμήγκι σταμάτησε γιατί ένοιωθα και νοιώθω ότι δε θέλω να γράψω. Προτιμώ να σκέφτομαι και να αλλάζω προσωπικά, να πράττω όπου μπορώ να σιωπώ όπου δε μπορώ. Κατάλαβα ότι έπεφτα πολλές φορές σε παγίδες και έχανα το σκοπό μου προσπαθώντας να μεταλαμπαδεύσω πράγματα που ίσως ακόμα δεν είχαν ανάψει μέσα μου αρκετά για να γίνουν φάροι. Επιδίωξα τον διάλογο με ένα κοινό που δεν είναι καλό σε αυτόν. Δεν ακούει και είναι σίγουρο για τις απόψεις που φέρει. 

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Ρητορείες και αντιφάσεις με την καθημερινή ζωή

Τι φταίει; Γιατί; Για πόσο ακόμα; Λίγα μόνο ερωτήματα που άσκοπα επαναλαμβάνονται κυκλικά μέσα στην ελληνική κοινωνία του μαρασμού, που ψάχνει δικαιολογίες για το παρών της. Μα ήδη πέρασε καιρός από τα πρώτα κρούσματα εσωτερικής έκρηξης και το είδωλό μας αλλάζει το ίδιο γρήγορα με τους ρυθμούς ζωής που κάποτε είχαμε συνηθίσει. Η αποδόμηση της ελληνικής πραγματικότητας είχε ως συνέπεια νέες φωνές να δοκιμάζουν για πρώτη φορά να αρθρώσουν λόγο με όσα αποσπασματικά γνώριζαν, μπλέκοντας μύθους, αλήθειες, ψέμματα και θυμό σε ένα ένδυμα. 

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Με αφορμή μια διαδρομή


Η πόλη μου τον τελευταίο καιρό είναι ένας τόπος ενδιαφέροντος. Μέσα της ζυμώνονται συναισθήματα βαθιά, ακραία και το παρελθόν της συστήνεται ξανά με το παρόν. Η Αθήνα δεν είναι όμορφη τόσο, όσο γοητευτική.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Προβληματισμοί

Όσα ζούμε είναι μονόδρομος; Νομίζω μονόδρομοι υπάρχουν μονάχα φτιαγμένοι από άσφαλτο. Στην πολιτική και τις κοινωνικές σχέσεις όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν μονόδρομοι έχουν αμφίβολες προθέσεις. Βλέπω τη χώρα μου να γκρεμίζεται, όχι αργά, μα στιγμιαία. Δεν ελπίζω πλέον σε εμάς, αλλά μας φοβάμαι περισσότερο. Σα μικρά παιδιά δε βρίσκουμε τρόπους να εκφραστούμε, ψάχνουμε για κηδεμόνα. 

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Περί "νοήματος"

Ο ρομαντισμός της τυχαιότητας δίνει κάποιες φορές νόημα σε όσα κατά βάθος ηθελημένα ζητάμε να δούμε ως νόημα στη ζωή μας. Ποτέ δεν υπήρχαν για μένα προσχεδιασμένες γραμμές, ποτέ δεν υπήρχε μια δύναμη που με έσπρωχνε κάπου. Και όταν βλέπω τα αποτυπώματά μου αναρωτιέμαι πόσο κοντά στο νόημα προχωρώ;